09170500753
نهال توت یکی از بهترین گزینه‌ها برای مناطق گرم، نیمه‌خشک و حتی معتدل ایران است. این درخت هم به‌عنوان درخت میوه‌ده و هم به‌عنوان درخت سایه‌دار کاربرد فراوانی دارد و از نظر اقتصادی و اکولوژیک ارزش بالایی دارد.
نام علمی: Morus spp.
گونه‌ها: توت سفید (Morus alba)، توت مشکی (Morus nigra)، توت شاه‌توت (Morus rubra)
نوع درخت: خزان‌پذیر، بومی آسیا
طول عمر: ۳۰ تا ۵۰ سال یا بیشتر
ارتفاع: ۶ تا ۱۰ متر
کاربرد: میوه‌دهی، سایه‌اندازی، خوراک دام، کاشت شهری
رشد سریع و سایه‌دهی فوق‌العاده
مقاوم به خشکی، گرما و آلودگی هوا
میوه‌های پرخاصیت، مغذی و قابل مصرف تازه یا خشک
نیاز به مراقبت و کوددهی کم
مناسب برای شهرهای مرکزی، جنوبی و کوهپایه‌ای ایران
پاییز (آبان تا آذر) یا اوایل بهار (اسفند تا فروردین)
درخت توت در خاک‌های فقیر هم قابل رشد است، اما در خاک غنی عملکرد بهتر دارد.
ریشه‌های عمیق توت باعث می‌شوند که تحمل خشکی خوبی داشته باشد.
پاییز: ۵ تا ۱۰ کیلوگرم کود دامی پوسیده
بهار: کود نیتروژن (اوره) برای رشد رویشی
تابستان: محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی (آهن، روی، منگنز)
هرس سنگین در زمستان برای فرم‌دهی (هرس سرزنی و فرم جامی)
حذف پاجوش‌ها و شاخه‌های خشک، بیمار یا مزاحم
هرس سبک در تابستان فقط برای کاهش تراکم
شروع باردهی: سال سوم تا چهارم
برداشت: از اواخر اردیبهشت تا تیر (بسته به رقم و منطقه)
نوع میوه: سفید، مشکی یا بنفش تیره، آبدار و بسیار شیرین
قابل مصرف به‌صورت تازه، خشک، شیره، مربا یا لواشک
درخت توت به نور کامل و مستقیم نیاز دارد
کاشت در نزدیکی ساختمان‌ها یا فونداسیون توصیه نمی‌شود (ریشه‌های قوی)
میوه‌های توت هنگام ریزش ممکن است سطوح را کثیف کنند → در مسیر رفت‌وآمد نکارید
بهترین عملکرد را در خاک‌های نسبتاً عمیق و زهکشی‌شده دارد
توت سفید برای تازه‌خوری و خشک کردن مناسب‌تر است، در حالی‌که توت سیاه طعم قوی‌تر و خواص دارویی بیشتری دارد